Σήμερα κάποιες γυναίκες αντί για λουλούδια, φιλιά, αγκαλιές και αυτοσχέδιες, τρισχαριτωμένες καρτούλες με καρδούλες, θα βρεθούν αντιμέτωπες με το “κενό”. Με τον πανικό, τον φόβο και τις μνήμες όταν βρέθηκαν μπροστά στο άδειασμα, σωματικό και ψυχικό.
Ίσως να ακούστηκε ο χτύπος τής καρδιάς, ίσως να τα κράτησαν στην αγκαλιά τους λίγο, ίσως να τα μεγάλωσαν. Ίσως το όνειρο δεν έγινε ποτέ πραγματικότητα, ή ακόμα να βρίσκονται στην προσπάθεια και στην αναμονή.
Το μυαλό, απαρηγόρητο, θα πλανάται από την απελπισία, στην απογοήτευση, στον θυμό. Και ο πόνος, αν και αόρατος, θα είναι δυσβάσταχτος.
Και όμως, στο τέλος, συνήθως τα συστατικά της μητρότητας βρίσκουν διέξοδο και αγκαλιάζουν με περίσσια γλύκα και αγάπη κάποια άλλη, νέα ζωή.
Αυτός κι αν δεν είναι λόγος για να γιορταστεί η μέρα της Μητέρας.
Η ANN REEVES JARVIS, μητέρα, και η ANNA JARVIS, κόρη είναι τα ονόματα πίσω από την γιορτή της μητέρας.
Όταν ο Εμφύλιος πόλεμος στις Η.Π.Α. μάστιζε στη Δυτική Βιρτζίνια, η ακτιβίστρια Ann Reeves Jarvis περιέθαλψε στρατιώτες και από τις δύο παρατάξεις. Μετά τον πόλεμο, και για να κλείσει το χάσμα μεταξύ των οικογενειών που βρισκόντουσαν στις αντίπαλες πλευρές, η Ann Reeves Jarvis διοργάνωσε την “Ημέρα Φιλίας της Μητέρας”.
Όταν η ίδια πέθανε, η κόρη της Anna Jarvis θέλησε να βρει έναν τρόπο για να μνημονεύεται η εξαίρετη δουλειά που είχε κάνει η μητέρα της, αλλά και άλλες μητέρες. Στις 10 Μαΐου του 1908, οι προσπάθειες καρποφόρησαν και η πρώτη γιορτή έλαβε χώρα στην επισκοπική εκκλησία Andrews Methodist Episcopal Church, όπου θεωρείται ο ναός για την διεθνή ημέρα της γιορτής της Μητέρας.
Όμως η Τζάρβις θέλησε η γιορτή να πάρει ευρύτερη έκταση και τελικά, παρά ορισμένες σφοδρές αντιρρήσεις, ο Woodrow Wilson, 28ος πρόεδρος των Η.Π.Α., ανακήρυξε την δεύτερη Κυριακή του Μαΐου ως την ημέρα που θα τιμώνται όλες οι μητέρες.
Σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, το όνειρό της Jarvis άρχισε να παίρνει μία ξέφρενη στροφή προς την άκρατη εμπορευματοποίηση. Τόνοι χαρτιού για κάρτες με προγραμμένες ευχές από την μία, και στημένες ανθοδέσμες από την άλλη, έκαναν την Jarvis να ξαναπάρει φωτιά και να κάνει ό,τι ήξερε να κάνει καλύτερα: μία νέα εκστρατεία που θα μποϋκοτάριζε την γιορτή.
Παρότι το πολέμησε μεγάλο χρονικό διάστημα με παροιμιώδη σθεναρότητα, τελικά η κατάσταση δεν άλλαξε. Δυστυχώς η υγεία της την ανάγκασε να σταματήσει τον αγώνα της και να εισαχθεί, και μάλιστα με υπέρογκα χρέη, σε σανατόριο. Η ειρωνεία είναι ότι, όλα τα έξοδα της νοσηλείας της πληρώθηκαν από τις συντεχνίες των ανθοπωλών και τις βιομηχανίες ευχητήριων καρτών, χωρίς ευτυχώς η ίδια να το γνωρίζει. Η Anna Jarvis πέθανε στις 24 Νοεμβρίου του 1948.
