Καλά!!! πέρσι;;; τέτοιες μέρες;;; Είχαμε ήδη ξεκινήσει να σκεφτόμαστε τις παραμονές και τα ανήμερα των γιορτών. Οι προνοητικοί είχαν κάνει ήδη την λίστα των δώρων, αν όχι και κάποια πρώτα ψώνια για τους αγαπημένους τους. Σχεδιάζαμε πόσοι θα είμασταν στο τραπέζι; 6-8 και στριμωγμένα άντε 10-12, και τα παιδάκια στον καναπέ. Και ξεφυλλίζαμε παλιά βιβλία συνταγών, ρίχναμε και ιντερνετικές ματιές για κάτι πιο ασυνήθιστο. Και όλοι θα φέρναν από κάτι, αλλά για την οικοδέσποινα, μια φορά είναι το ρεβεγιόν, ας εντυπωσιάσουμε εαυτούς και αλλήλους!
Περνάγαμε και 2-3 εγκεφαλικά από το σημειωτόν στους δρόμους, από την ουρά για τους κουραμπιέδες, τα μελομακάρονα και τις δίπλες, κι ακούγαμε και τον κρεοπώλη, να παίρνει όρκο βαρύ ότι και οι γαλοπούλες και το χοιρινό του θα λιώνουν σα λουκούμι στο στόμα.
Κι έτσι από την 1η του Δεκέμβρη ως τις 23 οι μέρες χανόντουσαν και δεν καταλαβαίναμε πού! Με το στρες της ανυπομονησίας, με μερικά παρτάκια πριν τα Χριστούγεννα τελικά ερχόταν η μέρα, μαζευόμασταν, αγκαλιαζόμασταν, δίναμε δώρα, φιλιά και αγάπη, έπεφταν και κάτι τσιμπιές στα μάγουλα των μικρότερων, και μετά το τραπέζι, και τέλος και η σόδα, μπας και ενίσχυε τα γαστρικά υγρά και δεν χρειαζόταν να πιάσουμε γνωριμία με τους γιατρούς SOS.
Αλλά φέτος … Christmas, last year!
Η εποχή των γιορτών για αρκετούς ανθρώπους πάντα ήταν μία δύσκολη περίοδος. Φέτος δε με τους αριθμούς των κρουσμάτων να χοροπηδάνε μπροστά στα μάτια μας, για πολλούς η έννοια του «γιορτάζω» θα πάρει ακόμα και ενοχική, ή ανύπαρκτη διάσταση.
Και στην θέση τους θα βασιλέψει η απομόνωση και η μοναξιά που ούτως ή άλλως δλδ. ήδη υπάρχουν, αλλά θα διογκωθούν. Είναι και αυτή η ζοφερή υπόθεση ότι η κατάθλιψη και το άγχος, όσο πλησιάζουν οι γιορτές, φέτος θα δίπλα-τριπλασιαστούν.
Κι αν από πάνω προσθέσουμε και την μελαγχολία που φέρνει ο μουντός καιρός, και το σκοτάδι που πέφτει νωρίς, η απειλή για την ψυχική υγεία είναι προ των πυλών.
Το πώς τα καταφέρνει ο καθένας να αντεπεξέρχεται στις αντίξοες συνθήκες είναι κατ’ αρχήν δική του υπόθεση κι εξαρτάται από το πώς είναι την δεδομένη στιγμή η ψυχοσυναισθηματική του κατάσταση και ποια η κατάσταση της φυσικής του υγείας.
Όμως παρά αυτές τις άντε-να-μην-πω συνθήκες, ΤΡΟΠΟΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ να ανακτήσουμε, δημιουργήσουμε, διατηρήσουμε, πείτε το όπως θέλετε, μέρος της γιορταστικής ατμόσφαιρας.
Κατ’ αρχήν αν δεν το έχετε ήδη κάνει, κάντε το τώρα: στολίστε, έστω και λιγότερο από άλλες φορές. Ο ιός κάνει την δουλειά του, οι επιστήμονες, οι γιατροί και το νοσηλευτικό προσωπικό την δική τους, κι εμείς ας κάνουμε την δική μας. Κι η δική μας (ακόμα κι αν κάποιες στιγμές μάς παίρνει από κάτω, που είναι πέρα για πέρα φυσιολογική αντίδραση), δεν είναι άλλη από το να ενδώσουμε το λιγότερο δυνατόν και να μην προσθέσουμε κι άλλο «γκρι» σε αυτό που ήδη κυκλοφορεί.
Η τεχνολογία, όπου είναι εφικτή, θα μας φέρει λίγο πιο κοντά με τους δικούς μας και τους φίλους μας. Α, και να μην ξεχάσω να πω: ειδικά αυτές τις μέρες όταν μιλάμε με φίλους και οικογένεια μέσω ίντερνετ, ας σταθούμε κι ας αφιερώσουμε μπόλικο χρόνο να κάνουμε μαζί τους ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΚΟΥΒΕΝΤΑ. Ας μιλήσουμε για αναμνήσεις, για τα ενδιαφέροντά τους, τα σχέδιά τους, για συναισθήματα. Ας ακούσουμε ΤΙ έχει να μας πει ο άλλος, ακόμα κι αν θελήσει να μονοπωλήσει την συζήτηση, ακόμα κι αν γκρινιάξει. Δεν πειράζει. Ένα άνθρωπο χρειάζεται να τον ακούσει χωρίς κριτική, χωρίς «ναι, αλλά». Σε επόμενο τηλεφώνημα θα μας δοθεί κι εμάς η ευκαιρία να πούμε τα δικά μας. Μην ξεχάσετε ότι είναι δώρο από μόνο του το να ακούμε κάποιον να μας μιλάει για ότι τον απασχολεί.
Όσο ο καιρός το επιτρέπει κάντε μία μικρή ή μεγάλη βόλτα, είτε μόνος με μουσική στ’ αυτιά, είτε με παρέα. Η διάθεση μεταβάλλεται κάθε φορά που βγαίνουμε από το σπίτι.
Ένα ζήτημα που μέσα στην καραντίνα μπορεί εύκολα να ξεφύγει είναι αυτό της διατροφής. Και δεν αναφέρομαι στις θερμίδες. Αναφέρομαι στο ότι κάποιες τροφές ενισχύουν την κατάθλιψη ενώ άλλες την φρενάρουν. Οι βιταμίνες Β και D βοηθούν σημαντικά την εγκεφαλική λειτουργία και το νευρικό σύστημα. Τροφές με Ω3 λιπαρά, προ-βιοτικά, προϊόντα ολικής άλεσης, λαχανικά και φρούτα, και σοκολάτα υγείας είναι ό,τι χρειαζόμαστε περισσότερο. Για όλα τα άλλα, όσο γίνεται, παν μέτρον άριστον.
Ναι, σε όλους μας μας λείπει η αυθόρμητη, η ζεστή, η σφιχτή αγκαλιά που θα δίναμε και θα παίρναμε από συγγενείς και φίλους. Και ναι, η χαρά της αίσθησης και του ήχου που κάνει ένα φιλί, και το πώς φτιάχνει την διάθεση ένα άγγιγμα είναι κάτι που έχουμε να νιώσουμε καιρό.
Το μήνυμα όμως φέτος είναι να κάνουμε το καλύτερο δυνατόν υπό τις τρέχουσες συνθήκες και να καταστρώσουμε ένα σχέδιο για «τι» μπορούμε να κάνουμε ώστε να φροντίσουμε μ’ όλη μας την καρδιά εμάς και τους αγαπημένους μας.